Polska i Bułgaria to bardzo podobne kraje. Łączy je 50 lat wspólnych doświadczeń komunizmu, są mniej więcej na podobnym etapie rozwoju ekonomicznego. Czego moglibyśmy się nawzajem nauczyć w zakresie gospodarki?

Nie powiedziałbym, że powinniśmy się czegoś od siebie uczyć. Uważam, że powinniśmy ze sobą współpracować, zwłaszcza w ramach Unii Europejskiej. To tam podejmowane są najważniejsze decyzje. Musimy skoordynować i bronić naszych interesów, ponieważ przez ostatnie kilka lat opinia państw środkowoeuropejskich konsekwentnie nie jest brana pod uwagę przez najwyższe szczeble unijnych organów decyzyjnych. Często też ponosimy szkody, także ekonomiczne, decyzji podejmowanych w Brukseli. Nie chodzi o to, żebyśmy walczyli o każdą kwestię. Chodzi o to, że państwa Europy Środkowej posiadają szczególny interes ekonomiczny, który należy skutecznie koordynować i bronić.

Odnośnie rozwoju ekonomicznego muszę powiedzieć, że Polska posiada na tym polu więcej osiągnięć niż Bułgaria. Przez kilka ostatnich lat widzieliśmy w waszym kraju konsekwentne tempo wzrostu –zarówno w standardzie życia jak i w wysokości płac. Bułgaria prawodopodobnie popełniła wiele błędów w kwestii swojego rozwoju ekonomicznego, zwłaszcza na polu prywatyzacji, gdzie Polska poradziła sobie znacznie lepiej. Spowodowało to, że polska ekonomia jest silniejsza i bardziej odporna na zewnętrzne wstrząsy. W przeciwieństwie do Bułgarii, której gospodarka była bardzo wrażliwa na ekonomiczne kryzysy wewnątrz Unii.

W czasie panelu wspomniał Pan o unijnej strategii energetycznej. Jaka powinna być rola Bułgarii w tej strategii?

Bułgaria posiada bardzo ważne położenie geograficzne jeśli chodzi o dostawy energii dla państw Unii, przede wszystkim zaś dla krajów południowo-wschodniej i środkowej Europy. Od lat współpracujemy z takimi krajami jak Rumunia, Węgry czy Grecja w celu wypracowania nowych szlaków energetycznych, które zdywersyfikują dostawy paliw dla południa, wschodu i centrum Unii Europejskiej. Przykładem tego jest korytarz Południe–Północ, którego utworzenia podjęliśmy się w 2014 roku. Ta różnorodność dostaw jest bardzo ważna, ponieważ sprawia, że jesteśmy mniej zależni od jednego źródła energii czy jednej drogi jej dostawy. Musimy przyspieszyć postęp w tej sprawie, dlatego że im bardziej niezależni i konkurencyjni jesteśmy, tym bardziej odporni będziemy na drastyczne wahania w cenach gazu i innych paliw. Jest to niewątpliwie ważne dla rozwoju naszej ekonomii.

Tak zwany „nowy jedwabny szlak” połączy bezpośrednio Chiny z Unią Europejską. Czy uważa Pan, że jest to realne przedsięwzięcie mające szansę powodzenia?

Myślę, że jest to realne przedsięwzięcie – strona chińska podchodzi do tego tematu niezwykle poważnie. Z naszej strony jest istotne, by Unia Europejska wspierała ten projekt. To szczególnie ważne dla państw Europy Środkowo-Wschodniej, na co niewątpliwie wskazuje inicjatywa 16+1, gdzie kraje Europy Centralnej i Wschodniej współpracują z Chinami. Jest dla nas ważne, by rozwijać ścieżki handlowe z krajami o wysokim stopniu rozwoju, takimi jak Państwo Środka oraz Azja jako całość. Temat ten powinien być systematycznie rozwijany, ponieważ tworzy dla państw naszego regionu nowe okazje do rozwoju. Trzeba jednak pamiętać, że trudnością z naszej strony jest szybkość podejmowania decyzji i trudności w ich wspólnym skoordynowaniu. Z perspektywy Chin wszystkie kraje Europy Środkowo-Wschodniej są niewielkie, dlatego by odnieść sukces, musimy działać wspólnie i razem wyznaczyć cel. Nowy jedwabny szlak jest inicjatywą popieraną przez Bułgarię, niezależnie od opcji politycznej, która w danej chwili rządzi.